Czy w szpitalu jest miejsce na sztukę współczesną? „DIGNITAS HOMINIS czyli Ćwiczenia z cierpienia i bólu dla sztucznej inteligencji” to prekursorski projekt, którego podstawą jest idea o połączeniu dwóch rzeczy pozornie niemożliwych do połączenia – maszyny, systemu komputerowego z emocjami i doświadczeniami na wskroś ludzkimi. Artysta Paweł Kowalewski użył sztucznej inteligencji do stworzenia obrazów opisujących językiem wizualnym uczucia, które zarezerwowane są jedynie dla istot żyjących. Ból i cierpienie na pracach artysty zamieniają się w abstrakcyjne formy; niektóre jasne i pełne skomplikowanych emblematów, inne – obłe, ciemne, wciągające widza w swój mrok, w którym tylko niekiedy pojawia się świetlisty punkt. Ważnym aspektem wydarzenia jest zwrócenie uwagi na potencjał, jaki kryją w sobie podobne inicjatywy. To wyjątkowy przykład wystawy zorganizowanej w publicznej instytucji we współpracy z profesjonalną, muzealną instytucją oraz uznanym artystą o ugruntowanej pozycji. Współpraca Muzeum Fotografii w Krakowie (MuFo) i Pawła Kowalewskiego ze Szpitalem Uniwersyteckim w Krakowie pokazuje, że takie kolaboracje są możliwe. Instytucje użyteczności publicznej takie jak sądy, urzędy czy uniwersytety rzadko wykorzystują możliwości i korzyści płynące z kontaktu człowieka ze sztuką. Obcowanie z nią poza kontekstem muzealnym, w naszej przyziemnej i nierzadko trudnej codzienności, otwiera nas na nowe emocje i może przynieść wsparcie lub stać się momentem doświadczenia piękna, zaciekawienia, inspiracji. Kto wie, może nawet przynieść nowe siły – tak potrzebne do pokonywania choroby. Radosne obrazki na oddziałach dziecięcych nikogo nie dziwią, mają podnieść pacjentów na duchu, dać im odrobinę otuchy i radości. Projektowi towarzyszy teza, że podobne wsparcie mogą otrzymywać wszyscy pacjenci, bez względu na wiek. Tematyka choroby, naturalnie obecna w przestrzeni szpitalnej, nie jest też obca MuFo. W ostatnim czasie Muzeum, prezentując wystawę „Nie odwracaj wzroku. Refleksje wokół pokazu Olimpii Katarzyny Kozyry”, zaprosiło publiczność do wspólnego przeżywania traum związanych z bólem i cierpieniem, ale nade wszystko do refleksji nad godnością, cielesnością i przemijaniem oraz do podjęcia próby odnalezienia sensu tam, gdzie zwykle nie chcemy patrzeć. To dlatego udział instytucji muzealnej w tym wydarzeniu jest gwarantem jakości i powinien stanowić inspirację dla kolejnych inicjatyw, które mogłyby odbywać się w instytucjach publicznych na terenie całego kraju. Miejsce sztuki współczesnej może wykraczać daleko poza utarte ramy i muzealne ściany – co doskonale udowadnia przestrzeń publiczna krakowskiego Szpitala Uniwersyteckiego uzupełniona pracami Pawła Kowalewskiego. Wystawa czynna od 11 września, zapraszamy, wstęp wolny!